Skip to main content

La forgeso de la tempo.

Mi pensas pri la kreado de nova profesio; ekstermante soldatojn de ia vivospeco. La plej kohera homa ago estas fariĝi la detruanto de vivoj.

Bone vivi estas kaptilo por distri nin de la vaneco de ekzistado.

Miaj tagoj ne estas tute samaj, mi konfesas, tamen ili konsistas el la amareco de ne scii kion ĝui.

Heidegger forgesis la ideon de forgeso rilate al tempo. Vivo estas pli mallonga aŭ pli longa depende de la administrado de memoro en la momento de la nuntempo.

Same, memoro rolas kun identeco.

Comments

Post a Comment

Plej legas.

Jen feliĉo.

Mia libro, mi ne scias ĉu ĝi estas finita sed ĝi havas pripensindajn pripensojn: Jen feliĉo Ĝi estas ironia titolo, ĉar ĝi tute ne estas feliĉa, diras la enkonduko ene. Mi ankoraŭ pensas pri aliaj eblecoj, do ne prenu la libron laŭvorte.
Post a Comment
Legu pli...

Minimalisma manifesto.

"La sekreto de feliĉo estas havi simplajn gustojn kaj kompleksan menson. La problemo estas, ke ofte la menso estas simpla kaj la gustoj estas kompleksaj."  - Fernando Savater. Multaj ebloj superfortas nin, mi memoras, ke mi vidis studon, kiu menciis kiel kiam ni havas plurajn eblojn ni iĝas superfortitaj, sed kiam ni estas reduktitaj ni pensas malpli pri kiu estus la plej bona kaj kiam ni elektas ni bedaŭras malpli pro ne elekti la aliajn eblojn. Surbaze de tio mi rimarkis ion, ni bezonas gvidilon, ni ne ĉiam scias kio estas plej bona por ni, tial ni iras al la kuracisto kaj aliaj profesiuloj, la problemo ne estas, ke ili diras al ni kion fari aŭ kion ne fari. faru, la problemo estas tiu, kiu eĉ dirante al ni kial, sen kialo, ni plendas pri tio, petante ion pri kio ni ne scias, nomata libereco.   Ni volas ion, kion ni ne scias, el kio ĝi konsistas. Homoj petas esti feliĉaj sen scii kiel aŭ kio estas feliĉo, ni supozu, ke ni ĉiuj konsentas, ke feliĉo ne estas sufero, alm...
Post a Comment
Legu pli...

La neado de la dia promeso.

Tio, kion ni scias kaj ne scias, turmentos nin; sciante ke ni ne scias kaj ne sciante ke ni scias, estas same teruraj. Tial, esti racia aŭ neracia estaĵo neniel estas bona, la ekzisto ŝajnas esti dolora laŭdifine. Mi ne vidas belecon en tio, kiam oni ekekzistas, ĉiuj eblaj eblecoj kaj neeblaj eblecoj prezentas sin. Ni estos kiel Dioj kiam ni povos vivi funkcie en vivo sen moralo.  Ne estus kialo preni la promeson de granda plezuro en la vivo kaj "akiri" grandan plezuron en morto. Vere, neniu estas pli bona ol la alia, ambaŭ estas finfine oportunaj al la sama celo, ambaŭ enhavas sensencaĵon, tial ne estas diferenco. Ni povus tre bone rifuzi la ideon, ke "Dio preferas, ke vi vivu" por akiri ion pli bonan.  La vivo karakterizas per finiteco, sufero kaj necerteco. Atingi la malon ne estas vivi, estas esti morta.
Post a Comment
Legu pli...